De wolkenkrabber.psd
Een man in een strak maatpak staat rechtop op een oude, verweerde ladder, zijn hand reikt naar de hemel. Toen ik dit schilderde, zag ik niet alleen hem, maar ook mezelf. De vastberadenheid in zijn ogen weerspiegelt mijn eigen niet-aflatende drang om grenzen te verleggen en verder te reiken dan wat mogelijk lijkt. De ladder, verouderd maar solide, symboliseert mijn artistieke reis - een pad dat is gebouwd op veerkracht en niet-aflatende inspanning, hoe hachelijk of ontmoedigend de klim ook is. De wolken erboven wervelen van beweging en leven, geschilderd in witte, grijze en blauwe tinten, alsof ze gevangen zitten tussen stilte en vaart. Voor mij stellen ze dromen voor, verleidelijk dichtbij en toch ongrijpbaar. Elke penseelstreek draagt mijn geloof in de nabijheid van aspiraties, dat gevoel van bijna iets groters aanraken. De lucht, die overgaat van diep, rijk blauw naar een lichtere, meer etherische tint, spreekt tot de eindeloze mogelijkheden die ik in mijn vak ben gaan zien. De oneindige horizon op de achtergrond is niet alleen een achtergrond; het is een weerspiegeling van mijn perspectief op kunst als een eeuwige reis. Elk werk dat ik maak bevestigt mijn inzicht dat het streven niet gaat om aankomen, maar om groei, ontdekking en de moed om naar mijn eigen wolken te blijven reiken.
